“Little Fires Everywhere” – Celeste Ng

Книгата која беше избрана за Goodreads Choice 2017 Winner, дефинитивно заслужува место и на мојот блог 🙂

Па, добредојдовте во Шакер Хајтс – мирно и спокојно предградие на Кливленд, каде сè е прецизно испланирано и перфектно до најситниот детаљ. Со чисти улици, искосени тревници, одлично избрани бои на фасади и жители чии животи се чинат совршени, ова место е дом од соништата за секого.

”Most communities just happen; the best are planned.”

А никој не ги следи принципите на оваа заедница повеќе од Елена Ричардсон, од чиј совршен брак станала мајка на четири деца.

Балансираниот живот во Шакер Хајтс ќе го разниша Миа Ворен – мистериозен уметник и самохрана мајка која пристигнува во ова идилично предградие со нејзината ќерка тинејџерка Перл, и изнајмува куќа од семејството Ричардсон. Наскоро Миа и Перл стануваат повеќе од обични станари и се спријателуваат со четирите деца од семејството Ричардсон. Но, Миа носи со себе мистериозно минато, а нејзината слободоумност и непочитувањето на правилата, се заканува да ја отфрли од заедницата.

Кога блиски пријатели на семејството Ричардсон се обидуваат да посвојат бебе со потекло од Кина, избувнува битка што драматично го дели градот и ги става Миа и Елена Ричардсон на спротивставени страни. Сомневајќи се во Миа и нејзините мотиви, Елена е решена да ги открие тајните на минатото на нејзината „соперничка“. Но, наскоро нејзината љубопитност ќе премине во опсесија од која ќе дојде до неочекувано откритие.

“One had followed the rules, and one had not. But the problem with rules… was that they implied a right way and a wrong way to do things. When, in fact, most of the time they were simply ways, none of them quite wrong or quite right, and nothing to tell you for sure what side of the line you stood on.”

“It bothers you, doesn’t it?” Mia said suddenly. “I think you can’t imagine. Why anyone would choose a different life from the one you’ve got. Why anyone might want something other than a big house with a big lawn, a fancy car, a job in an office. Why anyone would choose anything different than what you’d choose.
It terrifies you. That you missed out on something. That you gave up something you didn’t know you wanted.” A sharp, pitying smile pinched the corners of her lips. “What was it? Was it a boy? Was it a vocation? Or was it a whole life?”

Книгава беше како божествена торта со слатко-горчлив вкус и разновидни слоеви фил. Вистинско задоволство! По неколку вкусени залаци, станувате како зависни од неа и е речиси невозможно да го скротите апетитот.
Ако надворешниот изглед ме примами, преку интригантниот наслов и корица, содржината ми го задржи вниманието. Како некој што „паѓа“ на книги со убаво изградени карактери, “Little Fires Everywhere”, покрај многуте други работи, ме освои и со ликовите кои ги чувствував како пријатели. Извонредно скроени, толку детално, што во текот на книгата веќе научив кој како „дише“ 🙂Толку различни, а совршено вклопени еден со друг, прекрасно се надополнуваа во текот на настаните. Изнижена со одлични цитати, приказната доживуваше многу пресврти и го задржуваше вниманието во секој момент. Книгава беше како разнобојна сликовница, чии страници беа дом на многу ликови кои беа сосема различни. Делеа ист свет, а имаа сосема поинакви погледи кон животот и иднината.
“Little Fires Everywhere” беше една одлично скоцкана книга, со прекрасни ликови, цитати и непредвидлива приказна чиј крај сигурно ќе ве изненади.

“Sometimes you need to scorch everything to the ground, and start over. Like after a prairie fire…It seems like the end of the world. The earth is all scorched and black and everything green is gone. But after the burning, the soil is richer, and new things can grow….People are like that, too, you know. They start over. They find a way.”

“It was like training yourself to live on the smell of an apple alone, when what you really wanted was to devour it, to sink your teeth into it and consume it, seeds, core, and all.”

“All her life, she had learned that passion, like fire, was a dangerous thing. It so easily went out of control. It scaled walls and jumped over trenches. Sparks leapt like fleas and spread as rapidly; a breeze could carry embers for miles. Better to control that spark and pass it carefully from one generation to the next, like an Olympic torch. Or, perhaps, to tend it carefully like an eternal flame: a reminder of light and goodness that would never – could never – set anything ablaze. Carefully controlled. Domesticated. Happy in captivity. The key, she thought, was to avoid conflagration.”

“All up and down the street the houses looked like any others—but inside them were people who might be happy, or taking refuge, or steeling themselves to go out into the world, searching for something better. So many lives she would never know about, unfolding behind those doors.”

“I’ll tell you a secret. A lot of times, parents are not the best at seeing their children clearly.”