With the Fire on High – Elizabeth Acevedo

Со двегодишна ќерка за која треба да се грижи и нејзината баба која е тука да ѝ помогне во тоа, средношколката Емани Сантијаго мора да донесе тешки животни одлуки и да ги направи работите за кои едноставно нема избор. Единственото место каде што може да ги остави своите грижи е кујната – место каде што додава по нешто магично на сè што ќе зготви, претворајќи ја храната во божество. Сепак, таа е свесна дека нема да има доволно време за да се пријави на дополнителен час по кулинарска уметност во училиштето, нема пари за патувањето во Шпанија кое се организира за учениците и не може да си дозволи сè уште да сонува дека некогаш ќе готви во вистинска кујна. Но, дури и со сите правила што таа ги следи во нејзиниот живот и сите правила до кои останатите очекуваат таа да се придржува, штом Емани ќе започне да готви, единствениот избор кој го има е да дозволи нејзиниот талент да се покаже.

Ќе бидам искрена и ќе кажам дека прво нешто што ме привлече кај книгава беше корицата. Сакам вакви колоритни корици, па тоа беше причината да кликнам на неа додека рагледував низ Goodreads што следно да читам. Потоа веќе по кратката содржина и коментарите што ги прочитав, насетував дека ќе ми се допадне. И не згрешив што ја одбрав.

Многу лесно се движевме низ приказната и навистина сакам такви книги во кои дур да трепнете сте дошле до последното поглавје. Стилот на раскажување е прекрасен и многу глатко ве води низ животот на Емани.

Емани е од оние ликови за кои ќе посакате да ги имате како пријатели во реалниот живот, а низ приказната ќе почнете и така да ја чувствувате. Многу е допадлива, топла, силна и полна со љубов за другите. Иако беше млада, се соочила со толку многу во животот, што научила дека не треба никогаш да живее за другите и да се грижи за тоа како некој ја доживува.

“I’ve had a lot of things to feel ashamed about and I’ve learned most of them are other people’s problems, not mine.”

“…you can’t control how people look at you, but you can control how far back you pull your shoulders and how high you lift your chin”

Се соживеав со нејзината пасија за храната и готвењето – нешто за кое имаше не само интерес и талент, туку беше и начин на кој успеваше да излезе од секојдневието во кое обврските и проблемите ја гонеа од сите страни.

“Since my earliest memory, I imagined I would be a chef one day. When other kids were watching Saturday morning cartoons or music videos on YouTube, I was watching Iron Chef,The Great British Baking Show, and old Anthony Bourdain shows and taking notes. Like, actual notes in the Notes app on my phone. I have long lists of ideas for recipes that I can modify or make my own. This self-appointed class is the only one I’ve ever studied well for.
I started playing around with the staples of the house: rice, beans, plantains, and chicken. But ‘Buela let me expand to the different things I saw on TV. Soufflés, shepherd’s pie, gizzards. When other kids were saving up their lunch money to buy the latest Jordans, I was saving up mine so I could buy the best ingredients. Fish we’d never heard of that I had to get from a special market down by Penn’s Landing. Sausages that I watched Italian abuelitas in South Philly make by hand. I even saved up a whole month’s worth of allowance when I was in seventh grade so I could make ‘Buela a special birthday dinner of filet mignon.”

“…food is meant to feed more than an empty belly. It’s also meant to nourish your heart.”

Ми се допадна односот меѓу неа и нејзината баба која практично кажано ја одгледала откако нејзината мајка починала, а татко ѝ ја напуштил. Ми се допадна што баба ѝ ѝ беше постојана поддршка и помош кога беа во прашање обврските кон нејзината ќерка, но никогаш не се мешаше во тоа како Емани ќе ја воспитува и ја оставаше сама да се справува со нејзините тантруми.

Немаше ништо бајковите во книгава, баш напротив – сè беше многу реално. И ликовите и самата приказна. И токму тоа ми се допадна.

“And I know the past isn’t a mirror image of the future, but it’s a reflection of what can be; and when your first love breaks your heart, the shards of that can draw blood for a long, long time.”

“And sometimes focusing on what you can control is the only way to lessen the pang in your chest when you think about the things you can’t.”

“The world is a turntable that never stops spinning; as humans we merely choose the tracks we want to sit out and the ones that inspire us to dance.”

“Where we come from leaves its fingerprints all over us, and if you know how to read the signs of a place, you know a little bit more who someone is.”

Имам една забелешка – во текот на дијалозите се провлекуваат некои реченици на шпански, што јас на пример ги разбрав во целост, но на некој што немал никакви допирни точки со овој јазик нема баш да му биде јасно за што станува збор. Иако колку што забележав овие делови не беа ништо круцијално за приказната, сепак мислам дека можеше на некаков начин од останатиот дел од дијалозите да биде јасно за читателите за што зборуваат ликовите.

Прв пат читам книга од Елизабет Асеведо и веќе ја ставив на листа и Clap When You Land, која инаку беше избрана на Goodreads за Best Young Adult Fiction за 2020-та, бидејќи многу ми се допадна нејзиниот стил на пишување.