“The Son” – Jo Nesbø
Во своите рани триесети години, Сани Лофтус поминува повеќе од една деценија во затвор, за кривични дела кои не ги сторил. Тој не сака да излезе од зад решетки – таму се чувствува безбеден, далеку од реалниот свет кој толку го повредил. За возврат, тој во затворот непречено добива хероин. Неговата зависност почнала кога неговиот татко кој бил полициски службеник, извршил самоубиство, неможејќи да се соочи со тоа дека бил откриен за корупција. Сепак, кога Сани ќе дознае дека неговиот татко всушност бил наместен, тој прави неверојатно бегство од затворот за да ја дознае вистината и да го одмазди. Покрај тоа, тој почнува да ги лови луѓето одговорни за одвратните злосторства за кои тој лежел во затвор. Тој ги убива на истиот начин на кој тие ги убиле нивните жртви. Сани нема злобна душа, само сака да ја земе правдата во свои раце, кога веќе државата не е на негова страна. Она што нему му дава предност е фактот дека скоро половина живот го поминал во затвор, а таму научил многу работи.
Знам дека Ју Несбе е прилично популарен кај нас и имаме доста негови книги преведено на македонски јазик, но ова беше првото негово дело кое земав да го прочитам. Од тоа што успеав да го истражам, оваа книга сè уште не е преведена кај нас, а ја избрав затоа што видов дека е една од малкуте книги на Несбе која не е дел од некаков серијал 😀
Ја слушав аудио верзијата на англиски јазик и мислам дека беше одлично доловена, особено тивкиот и смирувачки глас на Сани 🙂 Можеби затоа го засакав како лик – иако беше немилосрден убиец, имаше нешто што ме освои кај него, можеби она чувство на правдина кое го водеше и фактот дека се грижеше никогаш да не настрада некој кој е невин.
Имаше некоја топлина во неговиот лик и ми беше многу жал што пропуштил толку голем дел од неговиот живот, што 12 години поминал во затвор за дела кои не ги сторил, што уште од 18 години е зад решетки и не знаеше толку, навидум обични работи за животот. Можеби беше умешен во неговата мисија по бегството од затвор, но во секојдневието потребни му беа baby steps за да сфати како функционира општеството.
Што се однесува до настаните – генерално книгата ми се допадна. Некои работи успеав да ги предвидам, но во голем дел не, особено не крајот. Приказната ја следевме од две страни – од едната страна беше Сани и неговото постојано бегство, а од другата страна беше Сајмон, детективот кој се обидуваше да го фати и да го предвиди неговиот следен чекор.
Ми се допадна и романтичната жичка која се провлекуваше низ мистериозната приказна, како дополнително да ѝ даде некоја убавина. Не беше толку инстант љубов, не беше исфорсирана и наметната. Беше многу чиста, невина.
Во целост ми се допадна стилот на Несбе, верувам дека ќе го читам повторно, само можеби пак би се одлучила за некоја книга која е сама за себе и не е дел од никаков серијал 🙂 Чисто само затоа што потоа чувствувам грижа на совест и сакам серијалот да го прочитам до крај 😀
“A son’s responsibility isn’t to be like his father, but to be better than him.”
“You should never postpone your pleasures, that there was no guarantee that you would live another day.”
“How … how do you know if someone loves you, Pelle?” “You just know. It’s the sum total of all the little things you can never really put your finger on. Love surrounds you like steam in the shower. You can’t see the individual drops, but you get warm. And wet. And clean.” Pelle laughed, embarrassed and almost a little proud at his own words.”
“You can discover new things by changing your perspective and your location.”
“We don’t punish people because they are evil, but because they make bad choices, choices that are bad for the herd. Morality isn’t heaven-sent or eternal, just a set of rules that benefit the herd.”
“They had once sworn to tell each other everything, absolutely everything, and after they had done that, after they had tested how much truth the other could tolerate, their stories had become the walls and the roof that held their home together.”
